ATELIERS MELENS & DEJARDIN, Jupille – Belgium

Portrait of the artist Jean Glibert on the work he did at the Ateliers Melens & Dejardin.

Technical sheet of this architecture video clip
Journalist : Emma C. Dessouroux
Cameramen : Didier Minne – Geoffroy Minne / Kinodoc – Julien Stroïnovsky / Novsky Films

Editing : Emma C. Dessouroux / Cristina Dias
Direction : Emma C. Dessouroux
Production : Les Délires Productions

Translation : MDR Translations
Subtitles : Les Délires Productions

Speakers : Dieudonné Dejardin (Boilermaker – Melens & Dejardin Workshops) – Jean Glibert (artist)

Original transcription (FR)

Je m’appelle Dido Dejardin. Ma fonction : j’étais patron de cette société de chaudronnerie ici à Jupille.
Une chaudronnerie, c’est un atelier de construction métallique avec ceci de particulier c’est qu’on travaille la tôle plutôt que les poutrelles ou les charpentes. Donc, le métier, c’est travailler la tôle.

Il y a 15 ans, ici, on ne travaillait que pour l’industrie. Mais vous savez que la sidérurgie et tout le secteur industriel n’est pas en très grande forme. Donc, on a été obligés de se reconvertir et on s’est tournés vers l’architecture et les grandes sculptures.
Et si on voulait changer d’orientation, il fallait aussi changer d’image.

La première réflexion a été de repeindre. Et puis, on s’est dit repeindre mais on a aussi un bureau qui n’est plus d’actualité. Et, là, on va le faire habiller en acier par Pierre. Pierre Hebbelinck, ça fait 30 ans que l’on se connaît, j’ai déjà travaillé pour lui, on est amis. C’est par Pierre Hebbelinck que j’ai connu Jean Glibert.

Il était tellement, tellement motivé, tellement intéressé par ce projet, il a dessiné des tas de petits papiers qu’il découpe, qu’il met en peinture. Il a fait un travail énorme sur ce projet. Je ne me rendais pas compte ! Pour moi, je lui demande une peinture des portes ! On ne se rend pas compte du travail qu’il y a derrière cette création.
Et Jean est comme ça. Il y met tout son cœur. Il ne regarde pas à sa peine.
Il fait des avant-projets. Il en a fait – je vous ai dit – 45 qu’il nous a présentés avec des petites découpes, des peintures, des portes qui s’ouvrent, qui se ferment.

C’est un travail que je trouvais très intéressant mais c’est aussi un travail qui est venu d’une amitié avec Dido. Il travaillait pour moi sur des pièces métalliques. Il devait repeindre ses portes et il me dit « oh, si tu as une idée… ».
C’est un petit projet qui pourrait vous paraître maintenant comme trop de travail pour un petit projet, mais il dépasse le projet que j’ai eu envie de faire. J’ai eu envie de le faire en m’amusant aussi et en tournant autour : « tiens, ça pourrait être plus coloré, ça pourrait être plus vif, ça pourrait être plus métallisé, plus… ». Toute une série de choses !

Celui-là est tout à coup tout à fait différent mais c’est en pensant peut-être à que de l’antirouille et des peintures foncées.
Alors j’ai aussi travaillé dans ce travail-ci avec des couleurs que j’utilisais moins fréquemment presque comme des tons pastel.

Comment le décrire ? La gentillesse probablement. C’est ce qui me vient en premier à l’esprit. La gentillesse. L’écoute. Et puis l’enthousiasme. Quand il se lance dans un projet, il se lance quoi, il est parti.
Et je dirais aussi la modestie. Vous savez quand il m’a rendu le projet définitif quand on a fait les choix, il a fait un plan avec les différentes teintes des portes et sur le cartouche en dessous, il était marqué Jean Glibert, peintre en bâtiment. Avec beaucoup d’humour, beaucoup de simplicité. Beaucoup d’humour. Beaucoup de dérision.

Dutch translations

Ik ben Dido Dejardin. Ik was baas van deze ketelmakerij hier in Jupille.
Een ketelmakerij, dat is een atelier voor metaalbouw met als bijzonderheid dat we staalplaat bewerken in plaats van balken of gebinten. Ons vak is dus staalplaat bewerken.

Vijftien jaar geleden werkten we uitsluitend voor de industrie. Maar zoals u weet is de staalindustrie en de hele industriesector in niet al te beste doen. We zijn dus een andere richting moeten inslaan en hebben onze activiteiten toegespitst op architectuur en grote kunstwerken.
En wie zich wil heroriënteren, moet zich ook een nieuw imago aanmeten.

Ons eerste idee was om opnieuw te schilderen, maar dan dachten we dat ook het kantoor niet meer van deze tijd was. En dat gaan we met staal laten bekleden door Pierre. Pierre Hebbelinck en ik kennen elkaar al 30 jaar. Ik heb al voor hem gewerkt. We zijn vrienden. En het is door Pierre Hebbelinck dat ik Jean Glibert heb leren kennen.

Hij was enorm gemotiveerd, geïnteresseerd in dit project. Hij heeft een heleboel papiertjes getekend, uitgeknipt en beschilderd. Hij heeft enorm veel werk in dit project gestopt. Ik had er niet bij stil gestaan. Voor wat mij betreft, ik had hem gewoon gevraagd de poorten te schilderen! Je staat er niet bij stil hoeveel werk er achter die creatie zit.
Jean zit zo in elkaar. Hij stort zich erop met hart en ziel. Hij kijkt niet op een inspanning meer of min.
Hij heeft voorontwerpen gemaakt, 45 zelfs, die hij ons heeft voorgesteld met uitgeknipte, beschilderde modelletjes, met deurtjes die open- en toegingen.

Ik vond dit werk heel interessant, maar het is ook een werk dat is voortgekomen uit de vriendschap met Dido. Hij werkte voor mij aan metalen elementen. Hij moest zijn poorten herschilderen en had me gezegd: “Wel, als jij een idee hebt…”.
Het lijkt u nu misschien te veel werk voor zo’n kleinschalig project, maar het werk overtreft het project omdat ik mij erbij wilde amuseren en het van alle kanten wilde bekijken: “Tiens, dat kan misschien wat meer kleur krijgen, dat mag misschien wat feller zijn, dat wat meer gemetalliseerd. Een hele reeks dingen!”

Dit hier is plots helemaal anders, maar toen dacht ik misschien alleen aan roestwerende verf en donkere kleuren.
Ik heb bij dit project ook met kleuren gewerkt die ik anders minder vaak gebruikte, bijna pastelkleuren.

Hoe hem beschrijven? Vriendelijkheid wellicht. Dat is het eerste wat bij me opkomt. Vriendelijkheid. Luisterbereidheid. En enthousiasme. Wanneer hij zich op een project stort, geeft hij echt alles, is hij vertrokken.
En ik zou ook zeggen bescheidenheid. Toen hij mij het definitieve project bezorgde wanneer we alle keuzes hadden gemaakt, had hij een plan gemaakt met alle verschillende tinten voor de poorten en op het kaartje onderaan had hij gezet “Jean Glibert, huisschilder”. Vol humor, vol eenvoud. Met veel humor en zelfspot.

English subtitles

My name is Dido Dejardin. I was the boss of this boilermaking company here in Jupille.
A boilermaker’s workshop is of metallic construction but what is unique is that you work with sheet metal rather than with beams or frameworks. So the job is about working with sheet metal.

15 years ago we worked here only for industry. But you know that the steel industry, the entire industrial sector, is not in very good shape. So we had to adapt, and we turned towards architecture and large sculptures.
And as we wanted to change our direction, then we also had to change our image.

Our first thought was to repaint, but then we realised that the office too was out of date. So we thought we’d get Pierre to dress it up in steel. Pierre Hebbelinck and I have known each other for some 30 years, I have already worked for him, we’re friends. It was through Pierre Hebbelinck that I met Jean Glibert.

He was so motivated, so interested in this project. He did drawings on loads of little pieces of paper that he cut up, that he painted. He put in an enormous amount of work on this project. I had no idea! I just asked him to paint doors! One just doesn’t realise the work that’s behind this creation.
Jean is like that. He puts his heart into it. He doesn’t care about the effort involved.
He did some pre-projects. He did no less than 45, that he presented to us with little cut-outs, paintings, doors that opened and closed.

I found this job very interesting, but it’s also a job that came out of a friendship with Dido. He worked for me on some metallic pieces. He had to repaint the doors and he said “well, if you’ve got any ideas…”
It might now seem to you like too much work for a small project, but it exceeds the project that I’d originally intended. I wanted to do it while amusing myself doing it, turning around it and saying “hey, that could be more colourful, that could be brighter, that could be more metallic, that…and so on! »

This one is completely different, but that’s maybe by thinking only about anti-rust and dark paint.
I’ve also worked on this job with colours that I used less often, almost pastel tones.

How might I describe him? Kindness, probably. That’s what first comes to my mind. Kindness. Listening. And enthusiasm too. When he throws himself into a project, he really does throw himself, he’s off.
I would also say modesty. When he delivered the final project to me and we made our choices, he did a plan with the doors in different tints and on the title block at the bottom, he was mentioned as “Jean Glibert, house painter”. Very witty, and very simple. Very witty. Very self-mocking.